در كودكـى دستم به دست مـادرم بود  /  وقتى به درگاهت رضاجان مـى رسیدم

آواى هر گلدسته ات را گرم و پرشور  /  با گوش جـان از بیكرانها مـى شنیدم

آن روز هم چون روزهاى خوب دیگر  /  شور طوافت در دل من شعله ور بود

گرم و سبكبال و رها، بى تاب بى تـاب  /  گویى مرا شوق حریمت بال و پر بود

مادر تمام غصه ها را با تو مـى گفت  /  از رنج جانسوز و غم و درد نهـانش

مى شد كه نقش غم زلوح سینه اش   /  خواند  از گـریـه آرام و اشك دیـدگـانش

همچون كبوتر شاد و بى آرام و خرسند  /  بر گرد بام روضـه ات پرواز كردم

تـا بیكـران آسمـانهـا نـور دیـدم   /  وقتى كه چشم خـویشتن را باز كردم 

                                           ****                                           

مهرت همیشه در سرم، عشقت به جانم  /  چون ریشه سرو وصنوبر پاگرفته است

تـو هـشتمین نور شب یلداى مایـى  /  عشق تو درجان و دل ما پاگرفته است

تا بـار دیگر روى مـاهـت را ببینم  /  بـا التـفاتى حاجت ما را روا كـن

بستم گـره بر پنجره، چشـم انتظارم  /   تا باز گردم، این گره را نیز وا كن 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: